Eski evimizin salonunda rahmetlik Gülsüm annemiz yıkadığı yorgan yüzünü dikerken bir fotoğrafını çekmek istemiştim. O da "böyle çekme, üstümüzü giyelim de öyle çek" demişti. Erinmedi, hem kendini, hem de İbrahim'i giydirdi ve beraberce bu pozu vermişlerdi. O zaman ki fotoğraf makinalarında mesafe ve ışık ayarını duruma göre manuel yapıyorduk. Fotoğraf pek net değil, büyük bir ihtimalle mesafe ayarını iyi yapamamışım. Yoksa, ışık ayarında bir sorun yok sanıyorum.
Arka taraftaki bölme, kontrplak dediğimiz ahşap bir malzeme ile yapılmıştı. Bu bölmeyi mutfak olarak kullanıyorduk. Sağ tarafta iki odanın kapıları görünüyor. Sol tarafta ise uzunca bir ahşap sedir var. Sedirin sonunda da bir masa ve üzerinde televizyon var. Kontrplak bölmenin de üzeri takvim yaprakları ve bazı resimlerle kaplanmıştı. Sağ tarafta iki oda kapısı arasındaki duvarda ise babamız Aziz'in terzi dükkanındaki aynası asılı.
Hadi bakalım hem şu fotoğraf karesinde yer alanlardan, hem de hikayesinden etkilenmemek mümkün mü?.. Acılarımızı yüreklerimize gömdük. Ancak, bu fotoğraf kareleri hemi eski günleri yad ederek birazcık mutlu olmamızı, hem de kaybettiklerimizin acılarını yeniden yaşamamızı sağlıyor.
Selam ve dualarımla birlikte Allah'a emanet olun. Her şey gönlünüzce olsun. Bir başka fotoğraf karesinde buluşmak üzere hoşçakalın.
0 Yorumlar